Vorige week.

Gevraagd voor 3 dagen op een school waar ik vorig jaar veel geweest ben. Een grote maar leuke school, dus ik ben enthousiast. Het gaat om twee verschillende groepen 4. Vorig jaar heb ik twee van de drie groepen 3 gehad, dus het gros van de kinderen ken ik waarschijnlijk nog wel.

Zij mij ook, blijkt later. Ik sta om half 9 bij de deur om de kinderen welkom te heten. Op die school geven de kinderen de leerkracht een hand. Aan de ene kant is dit prettig; je hebt alle kinderen direct even gezien, er is niet één die op die manier aan je aandacht ontsnapt. Tot je benaderd wordt door een ouder met een vraag, een leerling die iets moet of iets anders waardoor je bij de deur weg moet. Ik geef snel de kinderen in de klas een hand die binnen zijn gekomen toen ik even bij de deur weg moest. Snel neem ik mijn plaats weer in. Een jongetje, compleet met pruillip, is in diep gesprek met zijn moeder. 'Het komt vast allemaal goed vandaag,' zegt ze hem. Het jongetje haalt met een trillend lipje zijn schouders op. Dan ziet hij mij. Ik herken hem nog en weet toevallig ook nog zijn naam (ik heb uitgerekend dat ik vorig jaar zo'n 1000 kinderen les gegeven heb, dus op zich best een prestatie). 'Goedemorgen T.!' Zijn gezicht klaart op. 'Ik ken jou wel!' klinkt het bijna opgelucht. Ook zijn moeder kijkt wat blijer. 'Ga maar gauw naar binnen dan.' Enthousiast huppelt de jongen naar binnen. 'Hij was helemaal zenuwachtig,' vertrouwt zijn moeder me toe. 'De juf had wel gezegd dat er een andere juf kwam en ook je naam, maar hij wist het niet meer. Ik kreeg hem bijna niet naar school vanmorgen.' We kijken de klas in naar T., die luid aan andere kinderen verkondigt dat 'hij mij nog wel kent'. 'Ik ook, ik ook', klinkt het van alle kanten. 'Ik denk dat het wel goed komt vandaag,' zeg ik en we nemen afscheid. 

En ook in de andere groep ben ik nog wel bekend. Een aantal kinderen zijn de woensdag al even bij me langs geweest. Langzaam komt er bij mij ook weer meer omhoog. N. die in eerste instantie heel kort gehouden moet worden, maar later alles voor je doet, D., die nog steeds niet stil op zijn stoel kan blijven zitten, J., die afhaakt met zijn opdrachten zodra er te veel schrijfwerk in zit en M., die je nauwelijks hoort en ziet in de klas maar wel werkt voor tien en alles binnen een mum van tijd af heeft. Donderdags begin ik met een kleine achterstand; de juiste inlogcodes liggen niet klaar en er is geen lijntjespapier beschikbaar voor op het bord. Gelukkig weet de stagiair ICT een website waarmee het papier wel te vinden is en worden ook de inlogcodes snel geregeld.

De dagen vliegen om. Een aantal dingen doe ik anders dan de vaste juf en dit zorgt soms voor wat onduidelijkheden, andere dingen doe ik net zo en er wordt me zelfs verteld dat 'het zo leuker is'. Met de verhalen van de Boze Heks breng ik af en toe wat rust in de groep, wat wel nodig is. Het zijn een stel stuiterballen, maar het gaat verder hartstikke goed. Zelfs zonder inlogcodes of vaste routines. Twee groepen waar ik graag terug zou komen. 

Extra leuke bijkomstigheid:
Een van de dagen kom ik een aantal kinderen uit een hogere groep tegen op de gang. Vorig jaar groep 6, dit jaar groep 7. Toen ik ze les gegeven heb heb ik ze een opdracht gegeven een plattegrond in te tekenen van mijn toen toekomstige huisje. D. vraagt mij vervolgens met glimmende oogjes of ik al in mijn huisje woon, én of ik wat aan de plattegronden gehad heb. Heel leuk om te merken dat die opdracht dus wel indruk gemaakt heeft en dat ze hier dus nog wel mee bezig zijn geweest.