Dinsdag had ik kleuters. Bij kleuters is het altijd weer een verrassing hoe ze reageren. De ene vindt het superspannend en durft nauwelijks zelf de klas in te komen, terwijl de ander direct naar je toe komt huppelen en 'heus wel weet hoe je heet'.
Op de planning van die dag stonden niet heel bijzondere activiteiten. Ik hoop altijd op lekker buiten spelen, maar het was die dag snertweer. In de ochtend hadden we dus sowieso niet de kans om naar buiten te gaan. Dus werd het gym. Ik had een spel bedacht met ballen. De groep werd in tweeën verdeeld en beide groepen kregen een kleur bal (rood en groen). Beide teams mochten vervolgens op 3 gele ballen mikken, die in het midden lagen. Als de gele ballen over de helft gerold/geraakt waren, kreeg het team dat dat voor elkaar gekregen had een puntje. Natuurlijk zou ik deze bijhouden. Nu heb ik dit met kleuters wel vaker gedaan (met tennisballen op grotere ballen), maar dit ging echt voor geen meter! De kinderen hielden constant vast aan hun eigen bal ('zij hadden rood en zouden rood houden') en er waren maar een aantal kinderen die door hadden hoe het werkte. Er waren ook een aantal grapjassen die toen alle ballen maar begonnen te verzamelen en er zo'n beetje op zaten. Had ik eerst niet door, tot ik opeens wel erg veel ballen miste. En toen ik aan het eind van een potje vertelde dat het team hun eigen kleur bal weer mochten halen, moest zo'n beetje de helft van de kleuters niet alleen hun eigen kleur, maar ook hun eigen bal. ('Die van mij had geen deukje!' - 'Ik had die met dat zwart!' - 'Deze is niet van mij!' - 'Mijne had een stempel!') Niet een spel dat met deze organisatie en ballen voor herhaling vatbaar is dus.. 's Middags konden we gelukkig wel lekker naar buiten!
Elke keer als ik van te voren weet dat ik kleuters heb, bedenk ik me dat ik de middenbouw toch echt wel leuker vind. En elke keer als de dag dan voorbij is, realiseer ik me dat kleuters toch ook wel echt heel leuk zijn!
Donderdag een groep 6. Middenbouw is mijn favoriet, dus hier was ik blij mee. Bij de introductie begon het al goed. Er werd gevraagd wanneer ik geboren ben. '1 februari 1991,' was mijn antwoord. De jongen die de vraag stelde dacht even na. 'Ehm, heb jij dan ook de watersnoodramp meegemaakt?' Ik kijk hem aan om te kijken of hij het echt meent, de watersnoodramp was namelijk in 1953. Hij meende het. Ik vroeg hem of hij wist wanneer de watersnoodramp was. '1956 toch?', was zijn aarzelende antwoord. Hij was in ieder geval warm, maar ik ben toch echt wel wat jonger (Later besefte ik dat hij toch wel aardig in de buurt zat, de watersnoodramp was op 1 februari 1953. Hij had dus een gedeelte wel heel goed onthouden). Toen een andere leerling vervolgens ook nog eens vroeg wat ik 'later wilde worden' kon mijn dag helemaal niet meer stuk!
Op die invalschool hebben de kinderen zelf een planning voor het werk van de week, dus is het wel even puzzelen wie wat maakt en dus ook af moet hebben, volgens de eigen planning. Ook werken de kinderen op verschillende plekken (bijvoorbeeld de gang, klaslokaal, extra lokaal en achter de computer), dus is het ook altijd even zoeken waar 'mijn' leerlingen op dat moment zijn. Op een gegeven moment kwam er een leerling naar me toe met klachten over drie klasgenoten. Ik liep naar het lokaal waar ze aan het werk waren en zag ze al voor het raam weg schieten ('juf komt er aan!'). Ik praatte even met de betreffende leerlingen en stuurde ze terug naar de klas. Als het daar goed ging mochten ze weer terug naar het lokaal. Twee van hen gingen heel gedwee, de derde bleef zitten. Hij werd boos, begon te schreeuwen en toen hij ook nog eens ging huilen was er helemaal geen normaal gesprek meer te voeren. Ik heb daarom op dat moment besloten zijn boek mee te nemen (zonder boek kon hij niks) en terug te gaan naar de klas. Het duurde niet lang voor hij bij me stond. Hij legde uit dat hij autistisch is en het daarom af toe allemaal wat lastig vindt, veranderingen, onduidelijkheden, etc. Op zich best logisch. Toch had ik wel even een baalmomentje. Ik weet heel goed dat sommige autistische kinderen moeite hebben met dergelijke dingen. Daarom had ik, als ik het vooraf geweten had, de situatie anders aangepakt. Nu liep ik eigenlijk achter de feiten aan. Niet fijn voor de leerling, niet fijn voor mij. Toch heb ik het op dat moment zo goed mogelijk geprobeerd op te lossen en de drie na een waarschuwing nog een kans te geven. Alles verliep verder rustig en K. was volgens mij best trots op zichzelf, dat we het op deze manier uitgepraat hadden.
Op zo'n moment besef ik nog maar eens extra hoe fijn het zou zijn om wat meer vastigheid te hebben. De groep te kennen, te kunnen handelen naar aanleiding van behoeften van kinderen (en die behoeften ook kennen). Nu lag er niet eens een leerlingmap, dus ik tastte compleet in het duister wat betreft de speciale behoeften en eigenschappen van de leerlingen. Natuurlijk merk je snel genoeg dat er 'iets' speelt, maar wat en hoe blijft toch altijd gissen.
De rest van de dag verliep over het algemeen prima. Natuurlijk werd ik hier en daar wel wat uitgeprobeerd, maar dat hoort erbij. Ook in de middag, met de vrijere situaties, ging het goed. Ze hadden een parcours op het schoolplein met de fiets, en hierna nog een buitenspeelactiviteit. K. was na zijn ontploffing van de ochtend compleet omgeslagen. Hij luisterde goed, was enthousiast en kwam telkens even tussendoor praten of vragen hoe het ging. Wanneer hij moest wachten (hij had geen fiets) ging hij keurig op het bankje zitten en wachtte af tot hij weer aan de beurt was met de fiets van een klasgenoot. Aan het eind van de middag kwam hij nog speciaal even terug om dag te zeggen. 'Ik vond het leuk juf!' voegde hij er nog aan toe.
Daar doe ik het voor!
Vrijdag had ik een groep 7, alleen de middag. Dit was op een school waar ik nog nooit eerder geweest was, dus altijd even wat spannender. Van te voren had ik contact gehad met de groepsleerkracht. Die vertelde dat het een heel lief clubje was en dat er eigenlijk geen 'problemen' in de groep waren. Ik had vrij spel die middag omdat ik geen gymakte heb (er kon/mocht dus geen gym gegeven worden), dus kon ik de middag zelf invullen. Ik kwam dus voorbereid op school; ik had meerdere opdrachten bedacht en zou hier met de leerkracht wat uitkiezen. Toen ik op school kwam kreeg ik nog wel wat extra informatie. Het bleek dat er toch een leerling in de groep zit die deels een speciale behandeling nodig heeft, en dat er een jongetje uit het buitenland nog niet zo lang op school zit en de taal niet tot nauwelijks beheerst. Dit bemoeilijkte de opdracht wel deels. Ze voorspelde bij een aantal opdrachten al dat één of beide leerlingen al niet mee kon doen. Ik baalde deels wel een beetje.. Als ik dit eerder geweten had had ik heel andere opdrachten uitgekozen! Uiteindelijk ben ik begonnen met een kennismakingsspel. Hierbij moesten de leerlingen hun hand omtrekken en hier verschillende dingen over henzelf inzetten. Bijvoorbeeld in de pink de lievelingskleur, in de ringvinger lievelingseten, in de middelvinger de sport of hobby, in de wijsvinger de familie/thuissituatie en in de duim lievelingsdier(en). In de hand kwam dan de naam en geboortedatum. Aan het eind konden we hier dan een spel mee doen, bijvoorbeeld: 'Deze leerling heeft 1 broer, houdt van lasagne en zit op zwemmen' - de kinderen mochten dan raden wie er bedoeld werd. Hierna heb ik ze een superheldlogo laten ontwerpen. Ik had voorbeelden opgezocht, zodat ook de jongen uit het buitenland mee kon doen. Dit ging de meeste kinderen heel goed af. De rest van de middag zijn we nog even naar buiten geweest en hebben we nog een spel in de klas gedaan.
Na school kwam M. de klas weer in. 'Juf, juf, kom gauw! Ze pesten K., met z'n allen tegen 1!' Ik snelde met hem mee en inderdaad; buiten zag ik verschillende jongens uit de hogere groep tegen één leerling van mij van die middag. Ik was des duivels. Zo laf! Met z'n allen tegen één iemand en dan nog iemand die jonger en kleiner is ook. Het liefst had ik meer gedaan, nu kon ik niet veel meer dan ze van het plein sturen, vragen hoe het met K. ging en melding maken bij de leerkracht van de pesters. Op zo'n moment is invalleerkracht zijn best lastig..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten